Ferritin

کاربرد

کیت الایزای فریتین شرکت پیشگامان سنجش ایساتیس برای اندازه گیری کمی فریتین در سرم یا پلاسمای EDTA به روش الایزا طراحی شده است.

مقدمه

فریتین پروتئینی  محلول در آب است که در کنار هموسیدرین نامحلول، فرم های ذخیره آهن در بدن محسوب می شوند. فرم اصلی آن شامل پوسته ای پروتئینی  به وزن مولکولی 48 کیلودالتون به نام آپوفریتین  است که از هستۀ هیدروکسی فسفات آهن که تا 4000 اتم آهن سه ظرفیتی را می تواند درون خود جای دهد، تشکیل یافته است.  فریتین انسانی در شکل معمول آن که بین تمامی ایزوفرم ها مشترک است از 24 زیرواحد  با وزن مولکولی 2000 دالتون متشکل از دو زنجیره ایمونولوژیک متفاوت  H اسیدی و L بازی ضعیف تشکیل یافته است. حفره داخلی فریتین یا از طریق  شش کانال که از میان آن آهن دو ظرفیتی وارد و با مرکز فروکسیدازی زیرواحد H واکنش می دهد و یا بعد از احیا به کمک دی هیدروفلاوین یا اسید آسکوربیک که فریتین را آزاد می کند، ارتباط دارد.  

فرم بنیادی فریتین، عملکرد ذخیره سازی بلند مدت آهن را برعهده داشته و در کبد، طحال و مغز استخوان قابل مشاهده است. ایزوفرم اسیدی فریتین در میوکارد، جفت ، بافت سرطانی و در مقادیر کمتر در اندام های ذخیره ای یافت می شود. مقدار ناچیز فریتین موجود در سرم حاوی مقادیر کمی آهن بوده و تقریباً به طور کامل از زنجیره L تشکیل یافته است. هر نانوگرم در میلی لیتر فریتین سرم معادل 10 میلی گرم ذخیره تام آهن بدن است و لذا اندازه گیری فریتین سرم بهترین  و متداول ترین شاخص ارزیابی میزان ذخائر آهن بدن و تشخیص کمبود آهن و سایر اختلالات متابولیسم آهن محسوب شده و جایگزین مناسبی برای روش های تهاجمی آسپیراسیون مغزاستخوان یا بیوپسی که در واقع استاندارد طلایی تشخیص کم خونی فقرآهن محسوب می شوند، به شمار می رود.

اندازه گیری فریتین سرم شاخص مناسبی برای برآورد میزان ذخائر آهن بدن محسوب می شود، هرچند بیانگر مقدار آهن در دسترس برای خونسازی نمی باشد. کاهش مقدار فریتین به زیر 15 نانوگرم در میلی لیتر  بر وجود آنمی فقر آهن دلالت دارد و اغلب متعاقب از دست دادن خون، کاهش جذب آهن از دستگاه گوارش، کمبود ترانسفرین، یا افزایش نیاز ( به عنوان مثال در حاملگی) رخ می دهد. لازم به ذکر است، که فریتین، یکی از پروتئین های فاز حاد محسوب می شود و در مواردی نظیر عفونت ، التهاب های حاد و مزمن، یا تومورهای بدخیم، حتی علی رغم وجود فقر آهن، مقدار آن افزایش می یابد. همچنین افزایش سرمی فریتین در هپاتیت ویروسی و الکلی و نارسایی مزمن کلیوی نیز مشاهده شده است. لذا در ارزیابی بیمار باید تابلوی بالینی کلی بیمار مدنظر قرار گیرد.